Inne posty

ALKOHOLIZM KOBIET

październik 1, 2018

KOMPLEKS EDYPA

maj 9, 2018

DEPRESJA

listopad 15, 2017

PRZEMOC

listopad 7, 2017

ANOREKSJA – PODSUMOWANIE

październik 4, 2017

ORTOREKSJA

Gdy jedzenie staje się obsesją

 

Prawidłowa, dobrze zbilansowana dieta jest niewątpliwie podstawą zdrowego trybu życia. Dzięki niej nasz organizm jest w dobrej kondycji, zarówno na poziomie fizycznym, jak i psychicznym. Jeżeli jednak zainteresowanie zdrową żywnością wymyka się spod kontroli i staje się w pewnym sensie „obsesją”, może przerodzić się w zaburzenie  odżywiania zwane ortoreksją.

 

W przeciwieństwie do anoreksji czy bulimii, ortoreksji nie towarzyszy pragnienie osiągnięcia wymarzonej sylwetki czy utraty wagi. Podstawową motywacją jest troska o własne zdrowie, które zapewnić ma spożywanie odpowiedniej, wyłącznie zdrowej żywności.

 

Ortorektyk jest przekonany, że każda kaloria trafiająca do jego organizmu musi być „zdrowa”, tworzy zatem swój subiektywny podział produktów spożywczych na dobre i złe. W tej pierwszej grupie są produkty naturalne, pochodzenia ekologicznego, pozbawione sztucznych dodatków, barwników, polepszaczy etc., w drugiej grupie umieszcza wszystkie pozostałe.

 

Czynnikami warunkującymi ortoreksję mogą być predyspozycje osobowościowe. Na zachorowanie podatne będą osoby nadmiernie perfekcyjne, jak również te z zaniżoną samooceną, czujące brak kontroli nad własnym życiem, którym narzucony przez siebie rygor żywieniowy przynosi poczucie bezpieczeństwa.  Kolejną grupę stanowią osoby, u których choroba wymusza pewien rodzaj diety. Zdarza się, że w pewnym momencie zaczynają one podchodzić do własnego odżywiania zbyt restrykcyjnie i wyłączają z jadłospisu kolejne produkty. Dużą szansę na popadnięcie w ortoreksję mają dzieci z rodzin, w których istnieje skłonność do nadmiernej troski o jakość spożywanego jedzenia. Nie bez znaczenia pozostaje także wpływ społeczno-kulturowy propagujący modę na bycie fit i zdrowe odżywianie się. Osoby podatne mogą bezkrytycznie podchodzić do tematu i kształtować w sobie skrajną postawę wobec odżywiania się.

 

Choroba zaczyna się niewinnie – od chęci zdrowego odżywiania się, dbania o dietę, aż wreszcie sprawy te wymykają się spod kontroli. Jedzenie przejmuje władzę nad życiem danej osoby, staje się priorytetem, inne dziedziny życia schodzą na dalszy plan. Włącza się obsesyjne myślenie – co zjeść, o jakiej porze dnia, gdzie to kupić/zdobyć, aby na pewno było zdrowe, czyste, ekologiczne. Pojawia się cała logistyka planowania długoterminowych jadłospisów oraz przygotowywania posiłków, co pochłania bardzo dużo czasu i energii. Chory jest w stanie rezygnować z innych aktywności (nauki, pracy), jeżeli przeszkadzają mu one w realizacji założonego planu żywieniowego. Kiedy z jakichś powodów zdarzy mu się nawet najmniejsze odstępstwo od diety, ma wyrzuty sumienia i poczucie porażki. Karą za brak konsekwencji jest zazwyczaj wykluczenie z diety kolejnego produktu.

 

Ortorektyk nie przyjmuje uwag innych osób na temat własnego postępowania dotyczącego jedzenia, traktuje je jako wrogą ingerencję w jego życie. Generalnie wycofuje się z życia towarzyskiego, izoluje się społecznie. Posiłki zazwyczaj spożywa samotnie. Nie chce jeść poza domem, ponieważ boi się jeść tego, czego pochodzenia i składu nie zna. Poza tym nie akceptuje zwyczajów żywieniowych innych osób, zazwyczaj starając się narzucić im swoje racje, uważając je za jedyne słuszne.

 

Stosowanie ograniczonej ilości produktów spożywczych, często monodiet, diet oczyszczających prowadzi do osłabienia, niedożywienia i zubożenia organizmu. Oprócz problemów zdrowotnych (anemia, spadek odporności, osteoporoza, próchnica, problemy skórne, zaburzenia rytmu serca, uszkodzenie wątroby), pojawiają się także problemy natury psychicznej, np. wahania nastroju, obniżenie poczucia własnej wartości, depresja. Obrana droga mająca prowadzić do zdrowia, doprowadza ortorektyka do choroby. W skrajnych wypadkach, może być nawet przyczyną śmierci.

 

Tak jak inne zaburzenia odżywiania, ortoreksja wymaga leczenia. Terapia, zazwyczaj poznawczo-behawioralna,  ma spowodować u chorego zmianę sposobu jego myślenia o jedzeniu. Często pacjent wymaga również zaleceń co do suplementacji diety, aby uzupełnić niedobory witamin i minerałów spowodowane niewłaściwym odżywianiem.

 

Zobacz też – Zaburzenia odżywiania.

Inne posty

ALKOHOLIZM KOBIET

październik 1, 2018

KOMPLEKS EDYPA

maj 9, 2018

DEPRESJA

listopad 15, 2017

PRZEMOC

listopad 7, 2017

ANOREKSJA – PODSUMOWANIE

październik 4, 2017